De styx , 1907

Emma Lambotte profileerde zich voornamelijk als dichteres, romanschrijfster en kunstcritica. Onder Emaël, haar nom de plume, schreef ze voor kranten en tijdschriften in haar geboortestad Luik. Een onderbelicht aspect is dat Lambotte gedurende haar hele leven bleef tekenen en schilderen en hierover met James Ensor in gesprek kon gaan. Deze tekening geeft de rivier de Styx weer. In de Griekse mythologie scheidt deze rivier de aarde van de onderwereld en brengt die de schimmen van de overledenen naar hun eindbestemming. Een overvolle sloep is op weg naar De Hel waar tal van fantastische dieren, half-dieren en mensen de toeschouwer van tussen de vlammen aankijken. We herkennen de portretten van James Ensor en Emma Lambotte – bovenaan links zoenen ze met elkaar binnen de contouren van een rood hart, « mon p’tit Coco!! », een detail dat vooral amicaal en humoristisch opgevat kan worden. Albin Lambotte komt ook in beeld, misschien ook wel Henry De Groux en Emile Verhaeren en nog andere tijdgenoten. Hier en daar gooit Lambotte er nog een spreuk of label tegenaan – Pas de trogne / Ladies Fencing Club. Meest opvallend in beeld ligt een naakte Olympia uitdagend voor zich uit te kijken. De vergelijking met het beroemde schilderij van Edouard Manet is treffend, doch lijkt het er hier eerder op dat Lambotte er een zelfportret van wilde maken. Allemaal worden ze meedogenloos afgestraft voor hun liederlijke leven op aarde. Het kunstwerk getuigt van humor en zelfrelativering, een eigenschap die Emma Lambotte deelde met haar compagnon de route, James Ensor.